Windturbine in achtertuin

Windturbines plaatsen is geen gemakkelijke opdracht voor de gemeente. Dat zit in de complexiteit van het stakeholderveld. Er zijn heel veel partijen bij dit project betrokken, met hele uiteen-lopende belangen. Iedereen wil verduurzamen maar in de regel wil niemand een windturbine in zijn achtertuin.

Met bijna veertig jaar ervaring in de duurzame energiesector heeft procesmanager Hans aan alle kanten van de tafel gezeten. “Ik heb duurzame energie ontworpen, gemaakt, ontwikkeld, verkocht, beheerd en nu zit ik aan de overheidskant om te zorgen dat het goed wordt geïmplementeerd. Omdat ik alle facetten inmiddels beheers, lukt het me goed om met alle partijen tot wederzijds begrip te komen.”

Stakeholdersveld

En er zijn nogal wat partijen: de bewoners ten noorden van de A59, de inwoners van de drie kernen, de gemeenteraad, de dorpsraden van omliggende gemeentes, bedrijven, initiatiefnemers, milieu-groeperingen, landbouwvertegenwoordigers en heel veel institutionele partijen die een belang hebben in het gebied, zoals het Ministerie van Defensie, netbeheerders TenneT en de Gasunie, Brabantse Milieufederatie, het Waterschap, Rijkswaterstaat, GGD en de provincie Noord-Brabant.

Groene vinkjes

Hans zorg als procesmanager voor het verbinden van al die verschillende belangen in het stakeholderveld zodat alle vinkjes op groen komen te staan. Die groene vinkjes staan voor draagvlak. Hans: “We proberen recht te doen aan de belangen van alle partijen en we staan continu in verbinding met de omgeving. Dat is de projectaanpak waar P2 voor staat. Als iemand niet gehoord wordt, is er een rood kruis en bij een rood kruis kun je niet doorrijden.” Dus gaat hij met alle partijen in gesprek om te kijken wat ze nodig hebben om mee te werken aan de komst van windturbines en zonnepanelen. “Een duurzaam energieproject moet ruimtelijk passen, in de wet en regelgeving passen, maatschappelijk passen en moet ook draagvlak hebben van de omgeving. Als er ‘vinkjes’ nog niet duidelijk zijn, moet je eerst onder-zoeken wat partijen willen. De kunst is daar voldoende tijd voor te nemen en tegelijkertijd de vaart erin te houden.”

Om iedereen mee te krijgen en groene vinkjes te halen, bewandelt Hans in zijn project verschillende sporen. “Voordat de plannen concreet worden doen we uitgebreid onderzoek. In het formele spoor brengen we zorgvuldig in kaart wat de mogelijke milieueffecten zijn van de energieopwekking. Met een uitgebreide milieueffectrapportage of m.e.r. krijgen we duidelijk wat de komst van de windturbines betekent voor bijvoorbeeld de natuur. Bijvoorbeeld voor de vogeltrek en de vleermuizen. Dit wettelijke traject is heel belangrijk want als de rechter een streep door de plannen zet, heeft de gemeente een probleem.”

Keukentafelgesprekken

Daarnaast is er het participatiespoor waarin het project bouwt aan het draagvlak in de omgeving. Hans: “We activeren bewoners om hun inbreng te geven op de plannen. We communiceren op allerlei manieren met ze; met een nieuwsbrief, themabijeen-komsten en keukentafelgesprekken.” Het projectteam gaat bij de mensen thuis op de koffie. Dit lijkt veel werk, maar als je bezoekjes combineert dan heb je in tien weken alle huishoudens bezocht. We gaan ook langs bij iedereen die ons belt en leggen ter plekke het proces uit.”

Tussen de partijen

Eric de Jong, programmamanager duurzaamheid van de gemeente Waalwijk: “Wij zijn erg content met de inzet van Hans. Hij handelt naar de belofte die hij deed bij het kennismakingsgesprek. Hij opereert niet louter vanuit het gemeentelijk belang maar staat “tussen de partijen”. Daarmee bouwt hij op rustige en transparante wijze bruggen tussen partijen die het soms niet eens zijn met elkaar, maar uiteindelijk begrip hebben voor elkaars situatie. Ik ben ervan overtuigd dat zijn handelswijze bijdraagt aan een gedragen plan- en besluitvorming.”