Je werkt nu een jaar bij P2. Voldoet het beeld dat je vooraf van ons had aan de verwachtingen?     P2 kijkt met een frisse blik naar projecten en processen. P2-ers zijn prikkelend en inspirerend, een opdracht wordt vaak niet recht-toe-recht-aan uitgevoerd. Daar houd ik wel van. P2-ers schromen niet de waarheid te zeggen, ook al is dat soms een ongemakkelijke waarheid. Dat is wel eens schrikken voor een opdrachtgever, maar dat wordt ook gewaardeerd. Ik ben programma-manager van het programma Veluwe-op-1, maar aan de andere kant ben ik ook adviseur. Ik stap af en toe in die andere rol, dat levert een andere blik.. Daarin klikken P2 en ik goed. Ik merk dat opdrachtgevers ons daar onderscheidend in vinden. Met die werkwijze krijgt P2 dingen voor elkaar.

Je bent fan van het boek ‘Reinventing Organizations’ van Frederic Laloux. Welke rol heeft dat boek gespeeld in je keuze voor P2?       Ik ging op mijn gevoel af. Na mijn vorige baan als directeur van de Vereniging van Bos- en Natuurterreineigenaren (VBNE) heb ik een sabbatical genomen, zonder einddatum. Ik heb in die periode wel  aanbiedingen gekregen, maar dan voelde ik op het laatst: dit moet ik niet gaan doen. Dat was best wel spannend, voor mij is het lastig om ‘nee’ te zeggen; een mix van enthousiasme en verantwoordelijkheidsgevoel. In die tijd heb ik veel gewandeld en gelezen, onder andere het boek van Laloux. Dat boek heeft mij gegrepen.

Ik wandelde onder andere met Karsten Schipperheijn van P2, die ik al kende van een eerdere samenwerking. Tijdens onze gesprekken vertelde ik hem dat ik niet meer voor één organisatie in ons werkveld wilde werken, maar op zoek was naar een baan waarmee je in de keuken van heel veel organisaties kunt kijken. En dat ik wel eens een keer een stage zou willen doen in een organisatie die Laloux beschrijft als voorloper in een nieuwe manier van samenwerking, om zijn ideeën in de praktijk te kunnen toetsen. In zijn organisatiemodel zijn zelfsturing en democratische besluitvorming heel belangrijk net als veel aandacht voor leren en ontwikkelen van mensen.  Nou, zei Karsten, P2 ís zo’n organisatie, dus je bent bij ons aan het goede adres! Ik ben op mijn gevoel afgegaan en heb gedacht: dan ga ik het gewoon doen. Ik ga het avontuur aan. Dat is ook de reden dat ik al snel eigenaar ben geworden. Ik wil de full experience, mij er helemaal in onderdompelen. En gedeeld eigenaarschap is een mooie uiting van democratische besluitvorming en onderlinge verbondenheid in een organisatie.

Je bent nu dus eigenaar van P2. Is dat nog steeds een experiment of heb je inmiddels wel zoveel vertrouwen in P2 dat je langer bij ons betrokken wilt zijn?      Ja, anders zou ik het niet doen. Er zijn ook dingen waar ik aan moet wennen, hoor. Ik ben gewend in één organisatie te werken. Dan ben je langer met één onderwerp bezig, waar je ook het eindresultaat van ziet. Nu ben je een tijdelijk onderdeel van een programma of project, soms zelfs heel kort als facilitator van een enkele bijeenkomst. Je doet hele mooie dingen met elkaar, maar als je klus erop zit,  ben je er als adviseur weer uit. Dat is een uitdaging voor mij, dat ik niet weet hoe iets afloopt; ik wil niet alleen procesmatig, maar ook inhoudelijk dingen tot een goed einde brengen. Mijn Veluwe-klus duurt langer. Dat voelt alweer anders.

Wat ik merk, is dat P2-ers allemaal heel professioneel, heel gedreven en heel betrokken zijn. Maar er mag ook ruimte zijn voor kwetsbaarheid en voor oog hebben voor elkaar. Ik ben geen Laloux-adept, maar dat is precies één van de pijlers van hoe Laloux denkt over organisaties; dat je een ‘heel’ mens in een organisatie mag zijn. Dat gun ik P2 en dat gun ik de P2-ers ook. Daar worden we met z’n allen echt beter van, denk ik, en daar kunnen we als P2 onderscheidend in zijn.

Heb je het gevoel dat je al wat hebt kunnen brengen naar P2?    Ja, dat gevoel heb ik wel, al vind ik het lastig om over mezelf en mijn kwaliteiten te praten. Ik vind het heel leuk na te denken over de ontwikkeling van P2 als organisatie. En om mee te denken over hoe we P2 verder kunnen brengen in B-Corp en duurzame ontwikkeldoelen, vanuit mijn achtergrond uit de natuurbeschermingswereld. Verder heb ik ervaring in het werken in netwerksamenwerkingen, een organisatievorm met een heel eigen dynamiek. Ook houd ik ervan om er een beetje luchtigheid en humor in te houden, iedereen werkt hier altijd knoert hard. Oog voor elkaar houden hoort daarbij en daar draag ik graag aan bij.

Dianne in de Wasstraat

Kun je iets vertellen over jouw beginperiode bij P2?       Toen ik bij P2 begon, zaten we midden in de coronaperiode en P2 was net verhuisd naar het nieuwe pand in Utrecht. Het was heel stil en ik zag eigenlijk niemand. Dus ging ik op zoek naar verbinding. Die vond ik in de Patersessie en de Wasstraat. Dat waren waardevolle momenten voor mij, met hele inspirerende mensen. Wat ik heel leuk vind aan de Wasstraat is, dat er allemaal collega’s inzitten, die totaal andere achtergronden hebben. Er zitten ook twee jongens van Cleverland bij. Dat is een andere organisatie, maar zij doen bij ons de Wasstraat. De organisatie lijkt qua DNA op P2, maar ze  zien bij ons ook weer dingen, waarvan ze zeggen: oh, wat goed dat jullie dat zo doen. Bijvoorbeeld dat duurzaamheid bij P2 één van de criteria is waar een project aan moet voldoen, willen we het aannemen. Die kruisbestuiving, dat vind ik interessant.

Je bent programmamanager voor het programma Veluwe-op-1. In hoeverre werk je hierin samen met andere P2-ers en hoe kunnen jullie elkaar versterken?    De Veluwe is heel groot en er gebeurt hier van alles. Er zijn diverse P2-ers in verschillende projecten op de Veluwe bezig, we zitten op allemaal radartjes, die heel relevant zijn. Bijvoorbeeld de verstedelijkingsstrategie en het Gelders programma landelijk gebied. Daar zouden we intern meer mee kunnen doen door alle P2-ers die in het gebied bezig zijn bij elkaar in een hokje te zetten, zo van: wat zie jij nou. Daarin kunnen we elkaar versterken. Je bent samen bezig bent om de provincie Gelderland mooier te maken, ieder vanuit een andere invalshoek. Daar kun je volgens mij meer uithalen, door meer met elkaar in overleg te gaan. 

Wat wil je huidige en toekomstige P2-ers meegeven?    Ik zou tegen nieuwe P2-ers willen zeggen: gewoon doen. Ga het ervaren. Je zal er geen spijt van krijgen. Ik vind het heel mooi dat we als organisatie nog meer handen en voeten gaan geven aan B Corp, dat we iets goeds brengen naar de wereld. En wat betreft de huidige P2-ers: we zijn een soort bijenkorf. We vliegen allemaal uit. We zijn heel druk in de externe wereld. Maar we kunnen volgens mij intern nóg meer van elkaar leren en elkaar nóg meer opzoeken, om het nóg beter te doen in de buitenwereld.