Je werkt nu 3,5 jaar voor P2. Voldoet het beeld dat je vooraf van de organisatie had aan de verwachtingen?

"Ik ben vanuit een persoonlijke zoektocht bij P2 terecht gekomen. Ik werkte hiervoor 11 jaar met veel plezier en in verschillende functies bij Woonstad Rotterdam. Daar zat ik prima op mijn plek. Maar ik was begin 50 en voelde dat het belangrijk was de afweging te maken om nog een stap te maken of niet. Als je heel lang bij één club werkt, merk je dat je op bepaalde punten steeds strijdbaarder en mogelijk ook vervelender wordt. Ik vond het werk dynamisch en mooi, maar er lonkte een wereld buiten Rotterdam, die nieuwe uitdagingen kon opleveren.”

"Ik werkte als lijnmanager van een team van 18 mensen. We stonden voor projecten die ingrijpen op het leven van mensen, zoals de herhuisvesting van mensen omdat hun woning wordt gesloopt of de komst van een instelling voor ex-verslaafden in de wijk. Dat roept begrijpelijkerwijs weerstand van bewoners op en daar wordt regelmatig het bestuur, de pers of de rechter voor ingezet. We werkten aan deze projecten met een stoer en mooi team. Voordat ik lijnmanager werd, was ik programmamanager en dat bleef trekken. Projectmanagement, programmamanagement, procesmanagement: daar zag ik een vervolgstap in. Maar waar en hoe dan en hoe wordt het geen herhaling van zetten?”

"Ik kende Leon van Hoof van P2 en ben daar met hem over gaan praten. Aan het einde van het gesprek vroeg hij: is P2 niks voor jou? Daar had ik niet over nagedacht, ik had nog niet voor een commercieel bedrijf gewerkt. Ik heb 3 of 4 gesprekken bij P2 gehad – er was geen haast bij – en elke keer zat ik weer met een blij gevoel in de auto. Het was een feest der herkenning! P2 is een club van vakmensen op proces- en programmamanagement, daar word ik enthousiast van. En ik kom overal en nergens, dat is fantastisch. De uitdaging voor mij was de acquisitie, het verkrijgen van opdrachten. Dat was ik niet gewend en ik vind het moeilijk mezelf te verkopen. Daarin ben ik bescheiden en zie mijn eigen rol ook vaak als onderdeel van een team.”

En toen kwam corona…

„Ik ben in de zomerperiode van 2020, en dus in coronatijd, bij P2 aan de slag gegaan. Ik heb in de zomer wezenloos offertes lopen schrijven, gesprekken gevoerd, veel offertes de deur uit gedaan. In augustus kreeg ik op één dag te horen dat drie klussen niet doorgingen. Dat was even slikken… Daar heb ik wel mee geworsteld: hoe kom ik aan opdrachten en hoe doe ik dat op mijn manier? Ik heb daar binnen en buiten P2 met (oud-) collega’s gesprekken over gevoerd. Inmiddels heb ik hierin mijn weg gevonden, maar dat heeft wel 2 tot 3 jaar geduurd. Ik blokkeer als ik met leuke mensen in gesprek ga met als doel een klus te krijgen. Dan heb ik het gevoel dat ik mensen gebruik. Ik heb echter ontdekt dat het vaak wederzijds leuk is als je een kop thee met elkaar drinkt en praat over je vak en wat speelt in jouw wereld. Zo blijf ik bij mijn vakgebied en heb ik een leuk gesprek. Of daar een klus uitkomt, is voor mijn gevoel niet relevant. Mijn ervaring van de afgelopen 2 jaar is ook dat klussen op den duur naar me toekwamen.”

Op de website van P2 stel je je voor als Puur. Probleemoplosser. Mirjam. Hoe komt dat terug in de werkzaamheden voor de organisatie?

„Dat Puur, dat is hoe ik ben. Ik ben niet zo goed in mij anders voordoen, ik vind het belangrijk om mijzelf te blijven. Dat is mijn DNA. Ik ben van nature niet iemand die snel op de voorgrond treedt, dat komt meestal vanzelf wel in de duur van het project of op inhoud. Ik vind het leuk om problemen op te lossen. Bij P2 werken allemaal probleemoplossers, daarin ben ik niet uniek. Ik doe wel graag klussen die ergens over gáán en maatschappelijk van nut zijn. Dat is de rode draad door mijn loopbaan heen. Een collega noemde me ooit Pipi Langkous in de zin van stoer op dingen afstappen. De eerste indruk is vaak dat ik niet direct een sterke positie inneem of me uitspreek. Wat vaak in tweede instantie helder wordt, is dat ik op een vriendelijke manier duidelijk en eerlijk kan zijn. Dat heeft als doel om moeilijke zaken, bijvoorbeeld in de samenwerking, cultuur of omgeving, bespreekbaar te maken. Alleen op deze manier kan ik samen tot oplossingen komen. Het ligt dan op tafel en niet eronder. Zo weten mensen ook waar ik sta.”

Je krijgt energie van samenwerken in een complexe omgeving met verschillende belangen. Hoe maak jij het verschil in resultaat?

"Door met elkaar – als team – dat resultaat te behalen. Daar krijg ik energie van, vooral als in dat team iedereen optimaal op z’n plek zit. Ik werk nu bijvoorbeeld aan de realisatie van een AZC in Alphen aan den Rijn. Daar werk ik samen met iemand die heel goed is in het sociale domein. Bovendien is diegene een warme persoonlijkheid, die door wie ze is makkelijk voor draagvlak zorgt. Een ander in dat team is een uitstekende communicatieadviseur en iemand die de vinger precies op de zere plek kan leggen. En dan hebben we een vakvrouw als ruimtelijk politiekleider, die omgevingssensitief is en een enorm arsenaal heeft op vormen van aanspreken. Het is fijn en nuttig om die eigenschappen, vaardigheden én kennis met elkaar bewust te benutten en in te zetten. Zo kom je, zeker in een complexe omgeving, tot resultaat.”

Je werkte voorheen in de publiek sector en hebt de overstap gemaakt naar een commerciële omgeving. Je hebt al verteld dat acquisitie een uitdaging voor je is. Hoe ga je daarmee om?

"Acquisitie was inderdaad een uitdaging. Daar ben ik in gegroeid door het te doen en het erover te hebben, intern en extern. Ik vind het leuk om regelmatig verschillende mensen te ontmoeten en interesse in mensen te tonen. Elke klus heeft zijn eigen dynamiek. Dat is superinteressant. Ook vind ik het een eer om vanuit dit vak voor langere tijd op een klus te zitten en daar vanuit jouw expertise iets aan toe te voegen. Om daar achter de schermen aan mee te mogen werken en daar onderdeel van te zijn. Je krijgt zo ook meer gevoel voor de organisatie. Je bouwt samen relaties en vertrouwen op en je gaat samen voor het resultaat.”

Mirjam is een zeer deskundige collega met een schat aan kennis en ervaring op het snijvlak tussen het fysieke en sociaal-maatschappelijke domein. Met haar warme persoonlijkheid weet ze mensen voor zich te winnen, ze is flexibel en gaat lastige situaties niet uit de weg. Mirjam stuurt het schip met vaste hand en heeft échte aandacht voor wat de impact van de reis is. Daarnaast is ze heel eerlijk en weet ze op een zeer verbindende manier haar projectteamleden en opdrachtgever te reflecteren en te helpen de juiste (ook lastige) keuzes te maken. Als opdrachtgever voel ik me ontzorgd en in staat om op het juiste moment te sturen en/of te zorgen voor de juiste randvoorwaarden.

- Saskia Bosman, programmaregisseur gemeente Culemborg

Wat heb je van P2 geleerd? In hoeverre heeft P2 bijgedragen aan je persoonlijke groei als professional?

"Ik leer veel van het contact met collega’s. Over hoe zij een klus doen. We hebben het allemaal over complexe samenwerkingen; niet alleen binnen P2, maar in de hele maatschappij. In het algemeen roept iedereen ‘we moeten beter samenwerken’. Maar hoe doe je dat? Wat ik zo fantastisch vind binnen P2, is dat daar een rijk gedachtengoed en instrumentarium achter zit. Neem Verbindend Onderhandelen of Regisseurs van de samenwerking. Daar zitten allerlei componenten aan. Hoe kom je tot een win-win situatie vanuit verschillende belangen? Hoe organiseer je de samenwerking op basis van meer of mindere afhankelijkheden? Hoe creëer je een gemeenschappelijke taal en begrippenkader? Wat zijn de belangen? En hoe kom je daar wederzijds achter?”

"Ik merk dat ik veel energie krijg van deze stevig gevulde instrumentenkoffer voor het vormgeven van samenwerking. Dat was voor mij onontgonnen terrein, maar P2 is daar heel strak mee bezig. Daar leer ik enorm veel van, nog steeds. Voorheen bouwde ik aan samenwerking vanuit ervaring en intuïtie, nu combineer ik dat met de theorie eronder. Die theorie is niet zo gek ingewikkeld, maar het gaat vooral om de juiste toepassing ervan in de praktijk. Daarnaast zie ik veel goede voorbeelden om mij heen. Maar ook moeilijke voorbeelden en worstelingen. Ook daar leer ik van.”

Hoe heb je die groei ervaren?

"Ik ben heel leergierig. Daar hoort groei bij, dat vind ik fijn. Dat betekent ook dat je zo nu en dan groeipijn hebt. Soms denk ik: hoe moet ik dit of dat nu aanpakken? Dan komt er wat spanning op. Dat is niet erg, dat heb ik nodig. Ik ben vooral heel dankbaar voor wat ik de afgelopen 3 jaar heb geleerd. Ik ben er echter nog lang niet, vooral over de theorie van samenwerking kan ik nog veel leren. Groeien hoeft ook niet gemakkelijk te zijn. Als iets gemakkelijk is, wordt het snel saai en dat vind ik echt vervelend. Mijn persoonlijke uitdaging is om nieuwe dingen te leren en te ontdekken. Daarvoor is dit de ideale baan.”

Wat heb jezelf naar P2 kunnen brengen? Wat kunnen P2'ers van jou leren?

"Ik heb in ieder geval mijn kennis van de wereld van de woningcoöperaties meegenomen naar P2. Daar doen we binnen P2 al wel wat mee, maar het is wezenlijk anders om van binnenuit de ins en outs van een coöperatie te kennen dan ermee samen te werken. Ik doe veel op samenwerking tussen het sociale en ruimtelijke domein. Dat zijn twee sectoren die allebei écht hun eigen taal en culturen hebben. Als rode draad door mijn loopbaan lopen integrale programma’s voor aandachtswijken en huisvesting van aandachtsgroepen. Wil je daar verbetering in aanbrengen, dan gaat het niet alleen om betere leefomgeving, maar ook om een goed sociaal programma en veiligheid. Dat moet allemaal samenkomen wil zo’n traject slagen.”

"Binnen P2 richt ik mij ook op de huisvesting van aandachtsgroepen en op programma’s voor aandachtswijken. Dat kan een AZC zijn, maar ook gericht inspelen op wonen en zorg vanuit de toenemende vergrijzing. Bij dat soort vraagstukken kun je niet alleen acteren op bouwen of verbouwen, je moet ook acteren op het sociale vlak. Je stuurt altijd op een team. Hoe zorg je dat jij als onderdeel van een team, vanuit jouw rol in dat team, tot resultaten komt? En hoe zorg je ervoor dat mensen zich daarin gezien en gehoord voelen en tot hun recht komen? Ik hoop die kennis en kunde te kunnen brengen bij P2.”

Op welke opdracht kijk je met veel plezier terug? Hoe heb je in die opdracht meer impact kunnen maken, samen met de opdrachtgever?

"Ik kijk op alle opdrachten met een goed gevoel terug. Ik vind het vaak wel lastig om afscheid te nemen van de mensen met wie ik heb samengewerkt, ondanks dat ik weet dat het bij het vak hoort. Ik blijf geïnteresseerd in hoe het verder gaat met mensen en de klus. Wat ik belangrijk vind, is dat het resultaat geborgd blijft. Daar zet ik al tijdens de klus op in. Dat je het echt samen doet en dat dat ingebed is in de organisatie. Dat vind ik een belangrijk aandachtspunt. Impact maken doe je in mijn beleving altijd samen, dat doe ik zeker niet alleen. Maar ik denk wel dat daar mijn impact zit: om door samen te werken naar resultaten te gaan.”

Wat is jouw ultieme uitdaging voor 2024 en welke klus zou jij dit jaar graag willen oppakken?

"Ah, zoveel! Ik wil echt verder in complexe samenwerkingen. Bijvoorbeeld door een Verbindend Onderhandelen-proces van A tot Z op te pakken. Dat lijkt mij geweldig! Er zit een mooie opdracht in de pijplijn, die gaat over complexe dossiers. In die klus zit ik ook op de huisvesting van vluchtelingen en ik weet dat dat niet makkelijk wordt. Daar kijk ik naar uit, ook naar de samenwerking met het team dat daar al op zit. Ik ga ook meer trainingen geven, in Verbindend Onderhandelen. En ik doe her en der wat coaching. Juist die variatie in mijn werkpakket is zo leuk. Er zit van alles in. Uitdagingen genoeg!”